Z historii Karpacza

Nazwę swą Karpacz zawdzięcza miejscu, na jakim go zbudowano, czyli nieco krzywej górze. Tak właśnie (Krummhubel, czyli Krzywa Góra) nazywał się przed wiekami, gdy wraz z całym Dolnym Śląskiem był niemiecki. Jego początki sięgają XVI wieku. Założyli go smolarze, którzy byli też pierwszymi mieszkańcami. Początkowo miasteczko liczyło 15 domów, ale już na początku XVII wieku zbudowano ich już 24.

Wcześniej na tych terenach żyły plemiona pogańskie, a w XIV wieku zainteresowali się tym rejonem górnicy, drwale oraz… poszukiwacze skarbów. Szukano tu złota i kamieni szlachetnych. Pierwszymi, który specjalnie w tym celu przybyli na te tereny byli Celtowie, ale nie ma o nich zbyt wielu wiadomości, ani pozostałości, nie licząc charakterystycznych szybów górniczych. Więcej wiadomo o Walończykach. Rejonem szczególnie chętnie odwiedzanym przez nich była Sowia Dolina. Znaki ich obecności zostały do dziś. Na Skalnym Stole, na kamieniu, wyryte są znaki walońskie - mały krzyż o równych wszystkich ramionach oraz litery “SWp”, a obok dwa skrzyżowane górnicze narzędzia.

W XIX wieku Karpacz staje się powoli kurortem wypoczynkowym. Z Wrocławia, a nawet Berlina ściągają tu turyści, kuracjusze i inni wędrowcy. Dla miejscowych to okazja do zarobienia, więc miejscowe władze wprowadzają profesję przewodnika górskiego i tragarza lektyk. Sto lat później w Karpaczu będzie już 14 hoteli oraz tyle samo zajazdów. Ale już nie będzie tragarzy lektyk.

W 1897 roku miasto przeżyło ogromną katastrofę – po długotrwałych opadach deszczu wylały rzeki i górski potoki. Miasta uległo prawie całkowitemu zniszczeniu i przez dwa tygodnie było odcięte od świata. Po tym zdarzeniu zbudowano zaporę na rzece Łomnicy (1910-1915). Tworzyła ona niewielkie jeziorko zaporowe, gdzie latem można było pływać na kajakach lub rowerach wodnych, a zimą jeździć na łyżwach. Dzięki zaporze powstał także sztuczny wodospad, który stał się atrakcją turystyczną i jest nią do dziś.

Turystyka staje się najważniejszym bogactwem Karpacza już w okresie międzywojnia. Powstają nowe hotele, zajazdy, karczmy oraz atrakcje sportowe i rekreacyjne -  skocznia narciarska, narciarski tor zjazdowy i slalomowy, tor saneczkowy bobslejowy, lodowy basen kąpielowy, korty tenisowe, hala sportowa i boiska. Karpacz pełnił także wówczas funkcję uzdrowiskową – zalecano tu pobyt osobą cierpiącym np. na bladość, nerwowość, serce, złą przemianę materii.

W czasie II Wojny Światowej Karpacz staje się miejscem dłuższego pobytu umęczonej bombardowaniami elity III Rzeszy, zwłaszcza Berlina. W mieście powstają obozy pracy dla jeńców-oficerów m.in. z Polski – jeden z takich obozów funkcjonował na terenie obecnego stadionu sportowego. Od 1960 roku posiada prawa miejskie.